Over een meisje dat op jonge leeftijd haar vader verliest. Het lukt haar maar niet goed om voluit te gaan leven. Ze is altijd op haar hoede, mag geen fouten maken, moet flink zijn. Zij loopt lang om het grote, onuitgesproken verdriet heen, onder het mom van ‘wend je gezicht naar de zon dan blijft de schaduw achter’. Tot ze erachter komt hoeveel er verloren is gegaan, hoeveel ze zichzelf verloren heeft in die stilte en besluit dat het anders moet.
Regisseur Joos van Dooremalen schreef de tekst van deze theatervoorstelling. Zij beschrijft het moeizaam verwerken van emotionele kwetsing. Een persoonlijk verhaal, herkenbaar voor iedereen die als kind een dierbare verloren heeft. Voor wie daar stil en terugtrokken van werd of zich juist enorm is gaan manifesteren om gezien te worden. En voor degenen die naast mensen met zo`n verlies leven, om ook hen beter te begrijpen.